Meet Katie Lady boss van NR4
Op moederdag vier ik mijn geweldige mama, en word ik ook zelf gevierd.
Tien jaar geleden startte ik mijn loopbaan als CEO van een plussize-keten. Die stap voelde als een vanzelfsprekende keuze, zonder enige aarzeling. Mijn werk is mijn passie, een passie die ik van kinds af aan heb meegekregen van mijn moeder.
Als jong meisje hielp ik al in het weekend mee in de showroom van mijn moeder, waar ze plussize-kleding verkocht aan boetieks in de hele Benelux. Mode heeft altijd al mijn interesse gehad, en ik voelde me bevoorrecht om te mogen werken met dit warme en dankbare publiek. Ondanks dat ik zelf slank was, voelde ik me verbonden met deze vrouwen en genoot ik ervan om hen van dienst te zijn.
Toen ik afstudeerde, bood mijn moeder me een job aan. Eerst dacht ik dat het geen goed idee was om van mijn hobby mijn werk te maken. Maar uiteindelijk moest ik toegeven dat het eigenlijk best een briljant idee was. Ik heb het zeven jaar volgehouden, tot er een nieuwe uitdaging op mijn pad kwam. Die nieuwe uitdaging had wat meer standaard kantooruren, wat perfect uitkwam, want inmiddels was ik zelf moeder en wilde ik 's avonds op tijd thuis zijn voor mijn kinderen.
Toen mijn jongens ouder werden, voelde ik dat het tijd was om opnieuw mijn passie te omarmen en nam ik de sprong naar NR4. Het vuur voor mode en mijn liefde voor de plussize-sector brandden nog steeds fel. Elke dag is anders en steeds boeiender. De steun van mijn moeder, die nog steeds mijn grootste supporter is achter de schermen, mijn fantastische team en mijn gezin, motiveren me elke dag om mijn best te doen.
Ondanks dat mijn carrière voor mij van groot belang is, staan mijn kinderen altijd op de eerste plaats. Op 7 september 2020 werd ik geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het moederschap.
Ik kreeg een telefoontje van de school van mijn jongste zoon. Hij was niet goed geworden tijdens de turnles en ze hadden een ambulance gebeld. Hij was naar het UZA gebracht. De situatie was ernstig. Mijn 18-jarige zoon had een hartstilstand gehad en lag in coma.
Na twee dagen ontwaakte hij. We waren enorm opgelucht, maar hij was in een verwarde toestand. Zijn korte-termijngeheugen was volledig weg; het leek alsof er hersenschade was opgetreden.
Drie dagen later was hij plotseling weer helemaal bij. Gelukkig was er geen hersenschade. Hij kreeg een defibrillator geïmplanteerd en kon zijn leven weer oppakken. Pas toen besefte ik hoeveel geluk we hadden gehad en wat er had kunnen gebeuren. Ik ben nog elke dag ontzettend dankbaar dat het zo is afgelopen. Het herinnert me eraan dat je als moeder in de eerste plaats bezorgd bent om je kinderen. Als het goed gaat met hen, gaat het goed met jou.
Ik ben ontzettend dankbaar voor de turnleraar die levensreddende reanimatie heeft toegepast, en ook voor alle steun die ik van overal heb mogen ontvangen, vooral van mijn moeder, mijn team, familie en vrienden.
Een speciale Moederdag dit jaar, met een mengeling van emoties.
Onlangs hebben we afscheid moeten nemen van mijn lieve schoonmoeder, die altijd achter de schermen stond en voor onze kinderen zorgde, zodat ze niets tekortkwamen. Mijn dankbaarheid gaat ook naar haar uit voor alle liefde die ze ons heeft gegeven. Ik wens haar een mooie Moederdag, waar ze ook is.
Ook aan mijn eigen moeder, een voortdurende bron van inspiratie: "Fijne Moederdag, mamzie.”
En aan alle moeders van het NR4-team en onze klanten: een warme en liefdevolle Moederdag gewenst.
